videndo aliquem O

fructus, a, um, Part., from fruor.

fructus, ūs (archaic gen. sing. fructuis, Varr. ap. Non. 492, 14; id. R. R. 1, 2, 19; cf. Gell. 4, 16:

fructi,

Cato, R. R. 4; Ter. Ad. 5, 4, 16; Turp. ap. Non. 491, 7), m. [fruor], an enjoying, enjoyment.

In abstracto.

Lit. (perh. only ante- and post-class.): Ol. Mea est haec. St. Scio; sed meus fructus est prior, i. e. use and enjoyment, for ususfructus (q. v. under usus), Plaut. Cas. 4, 4, 16; Dig. 7, 8, 14.—

Trop. (class. but rare):

hoc tam singulare vestrum beneficium ad animi mei fructum atque laetitiam duco esse permagnum,

for my mental enjoyment, Cic. Agr. 2, 2, 5: qui propter odium fructum oculis (dat.) ex ejus casu capere vellent, to feast their eyes on, Nep. Eum. 11 (cf.:

spectatumne huc, ut rem fruendam oculis, sociorum caedes venimus?

Liv. 22, 14, 4).—Far more freq.,

Transf., concr., the enjoyment that proceeds from a thing, proceeds, produce, product, fruit, profit, income (very freq. and class.; in sing. and plur.; cf.: fruges, fetus, frumentum).

Lit.: quod earum rerum videa tur ei levis fructus, exiguus usus, incertus dominatus, etc., Cic. Rep. 1, 17; cf.:

pecudes partim esse ad usum hominum, partim ad fructum, partim ad vescendum procreatas,

id. Leg. 1, 8, 25; Varr. R. R. 1, 37, 4; cf.

also ususfructus, under usus: frugum fructuumque reliquorum perceptio,

Cic. Off. 2, 3, 12:

fructum ex aliqua re percipere or capere,

id. ib. 2, 4, 14:

quoniam fructum arbitror esse fundi eum, qui ex eo satus nascitur utilis ad aliquam rem, etc.,

Varr. R. R. 1, 23, 1:

ruri si recte habitaveris, fructi plus capies,

Cato, R. R. 4, 2; cf.:

in quos sumptus abeunt fructus praediorum?

Cic. Att. 11, 2, 2:

praediorum,

id. Cat. 2, 8, 18:

arbusta vineaeque et consita omnia magis amoenis quam necessariis fructibus,

fruits, Liv. 22, 15, 2:

(vacca) a bima aut trima fructum ferre incipit,

Varr. R. R. 2, 1, 13:

gallinarum fructus erant ova et pulli,

id. ib. 3, 3, 6:

quae (oves) neque ali neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum possent,

Cic. N. D. 2, 63, 158:

non serendis, non percipiendis, non condendis fructibus,

id. de Sen. 7, 24; cf.:

ver ostendit futuros fructus: reliqua tempora demetendis fructibus et percipiendis accommodata sunt,

id. ib. 19, 70:

comportare et condere fructus,

id. Agr. 2, 32 fin.:

apibus fructum restituo suum,

Phaedr. 3, 13, 15:

in fructibus arborum,

Quint. 8, 5, 26:

fructum ferre,

id. 8, 3, 10:

graves fructu vites,

id. 8, 3, 8: Heracleotae et Bragyletae, qui item debent, aut pecuniam solvant aut fructibus suis satisfaciant, satisfy him with their proceeds, Cic Fam. 13, 56, 2:

Asia multos annos vobis fructum Mithridatico bello non tulit,

id. Agr. 2, 30, 83; cf. id. ib. 2, 29, 81:

M. Crassus negabat ullam satis magnam pecuniam esse ei... cujus fructibus exercitum alere non posset,

i. e. revenue, income, id. Off. 1, 8, 25:

aurum ex fructu metallorum coacervatum,

Liv. 45, 40, 2:

in tantas brevi creverant opes, seu maritimis seu terrestribus fructibus,

id. 21, 7, 3; cf.:

fuerat ei magno fructui mare,

id. 34, 36, 3:

qua re saepe totius anni fructus uno rumore periculi amittitur,

Cic. de Imp. Pomp. 6, 15:

an partus ancillae in fructu sit habendus,

id. Fin. 1, 4, 12:

putatisne vos illis rebus frui posse nisi eos, qui vobis fructui (al. fructuosi) sunt, conservaveritis,

id. de Imp. Pomp. 6, 16.—

Trop., fruit, consequence, effect, result, return, reward, success:

ego fructus ex re publica non laetos et uberes, sed magna acerbitate permixtos tuli,

Cic. Planc. 38, 92; cf.:

fructum pietatis suae ex aliquo ferre,

id. Sest. 31, 68:

ex otio fructus capere,

id. Rep. 1, 4; cf.:

ex accusatione Aquilii diligentiae fructum ceperat,

id. Brut. 62, 222:

alicujus amoris et judicii,

id. Pis. 14, 31:

honeste acta superior aetas fructus auctoritatis capit ipsa extremos,

id. de Sen. 18, 62:

modestiae fructum aliquem percipere,

id. Sull. 1, 1:

gloria est fructus verae virtutis honestissimus,

id. Pis. 24, 57:

laboris,

Quint. 6 praef. §

2: studiorum,

id. 8 praef. § 26; 10, 3, 2; 10, 7, 1; cf.

also: ex re decerpere fructus (with plus mali haurire),

Hor. S. 1, 2, 79:

divitiarum fructus in copia est,

the enjoyment derived from riches, Cic. Par. 6, 2, 47:

vestrum beneficium, ad animi mei fructum atque laetitiam permagnum,

id. Agr. 2, 5:

Theophrastus talium sumptuum facultatem fructum divitiarum putat. Mihi autem ille fructus liberalitatis, multo et major videtur et certior,

id. Off. 2, 16, 56:

pecuniae fructus maximus,

id. ib. 2, 18, 64:

animi fructus, qui in te videndo est,

id. Fam. 15, 14, 3:

vitae fructus,

id. Cat. 3, 12, 28; id. Mur. 23, 47; cf.:

omnem fructum vitae superioris perdidissent,

id. Div. 2, 9, 24:

quin spe posteritatis fructuque ducatur,

id. Rab. Perd. 10, 29:

voluptatum,

id. Lael. 23, 87:

jucunditatis,

id. Mur. 19, 40:

graviore sono tibi Musa loquetur Nostra, dabunt cum maturos mihi tempora fructus,

Verg. Cul. 9.

ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. euô, to singe; auô, to kindle], to burn (class.).

Lit.

In gen.:

(sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem,

Lucr. 6, 660:

urere ne possit calor amplius aridus artus,

id. 4, 871:

calidum hoc est: etsi procul abest, urit male,

Plaut. Most. 3, 1, 81:

urit odoratam nocturna in lumina cedrum,

Verg. A. 7, 13:

homines in usum nocturni luminis,

Tac. A. 15, 44:

picem et ceras alimentaque cetera flammae,

Ov. M. 14, 533.—

In partic.

To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo):

hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito,

Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60:

flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere,

Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15:

agros,

Liv. 26, 21, 15:

urbes hostium,

Tac. H. 2, 12:

superbas Carthaginis arces,

Hor. Epod. 7, 6:

Achaïcus Ignis Iliacas domos,

id. C. 1, 15, 35; cf.:

usto ab Ilio,

id. Epod. 10, 13:

ustis navibus,

id. ib. 9, 8:

neglectis urenda filix innascitur agris,

id. S. 1, 3, 37:

cum frondibus uritur arbos,

Ov. M. 2, 212 et saep.:

acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt,

burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76:

a sole usti,

id. 23, 4, 42, § 85:

ecce sexus infirmus se uri perpetitur,

Lact. 5, 13, 14:

urbis hostium,

Tac. H. 2, 12:

praedas,

id. A. 4, 48:

regionem,

Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.—

Of encaustic painting, to burn in (very rare):

picta coloribus ustis puppis,

Ov. F. 4, 275:

tabulam coloribus,

id. ib. 3, 831.—

Transf.

To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo):

videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore,

Cic. Tusc. 1, 28, 69:

cum Sol gravis ureret arva,

Ov. M. 6, 339:

terras (Sol),

id. ib. 4, 194:

campum (seges),

Verg. G. 1, 77 sq.:

solum (cicer),

Plin. 18, 12, 32, § 124:

vineas (fimum suillum),

id. 17, 27, 46, § 258:

urentes harenae,

Hor. C. 3, 4, 31;

v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas,

Ov. F. 4, 299:

sitis arida guttur Urit,

id. M. 11, 130:

fauces urit sitis,

Hor. S. 1, 2, 114:

nec febribus uror anhelis,

Ov. P. 1, 10, 5:

pestilentia urens simul urbem atque agros,

Liv. 10, 47, 6:

dysenteria si urat,

Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180:

uri, vinciri, ferroque necari,

Sen. Ep. 37, 1:

hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit,

oppresses, Juv. 6, 260.—

To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode:

calceus... si pede minor, uret,

Hor. Ep. 1, 10, 43:

si te gravis uret sarcina chartae,

id. ib. 1, 13, 6:

teneros urit lorica lacertos,

Prop. 4 (5), 3, 23:

uri virgis,

Hor. S. 2, 7, 58:

loris non ureris,

id. Ep. 1, 16, 47:

antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit,

Col. Arb. 8, 3:

ut prensos urant juga prima juvencos,

Ov. R. Am. 235. —

To pinch with cold; to nip, blast, wither:

pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur,

Cic. Tusc. 2, 17, 40:

Scythae continuis frigoribus uruntur,

Just. 2, 2, 9:

iis, quae frigus usserit, sunt remedio,

Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680:

urebant montana nives,

Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.—

Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust:

me tamen urit amor,

Verg. E. 2, 68:

Daphnis me malus urit,

id. ib. 8, 83:

vires urit videndo Femina,

id. G. 3, 215:

urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas,

Hor. C. 1, 19, 5 sq. — Pass.:

uritur infelix Dido,

Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22;

13, 763 al.: meum jecur urere bilis,

Hor. S. 1, 9, 66:

ira communiter urit utrumque,

id. Ep. 1, 2, 13.— Pass.:

uror, seu, etc.,

Hor. C. 1, 13, 9.—Of envy:

urit fulgore suo,

Hor. Ep. 2, 1, 13.—

Transf.

To vex, annoy:

uro hominem,

I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.:

id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,

Plaut. Poen. 3, 5, 25. —

In gen., to disturb, harass, annoy, oppress:

eos bellum Romanum urebat,

Liv. 10, 17, 1; cf. pass.:

quo (bello) Italia urebatur,

id. 27, 39, 9:

labor aliquem urens,

id. 36, 23, 5:

captos legibus ure tuis,

Ov. Am. 1, 8, 70:

populum gravis urebat infesto mari annona,

Vell. 2, 77, 1:

urebat nobilem populum ablatum mare,

Flor. 2, 6, 2.